- апалақ-құпалақ
- үст. Тез арада, асығыс-үсігіс. Түлкінің күшігіндей бір пәле тағы да зырқырап қаша жөнелетіндей қорқып, сен а п а л а қ-қ ұ п а л а қ атып тұрғансыңды (Ә. Нұрпейісов, Соңғы., 146).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
